Terugblik op het concert door Maaike Peters violoncello en Isabelle van Dooren piano; 3 maart 2013. Twee getalenteerde musici uit Utrecht die de componist Hendrik Andriessen met verve promoten.

Het concertprogramma werd opgebouwd met aan het begin en einde een cellosolo stuk. Daar tussen in werden soli voor de piano gespeeld en in de fraaie combinatie cello en piano. De drie delen uit Bach’s suite voor cello-solo was een kolfje naar de hand van Maaike Peters. Grote streken, gepaard gaand aan een mooie toon, toonde zij haar krachtige spel. Isabelle van Dooren sloot perfect aan met haar Prelude en Fuga van Bach. Daarna vervolgde zij met een Intermezzo van Brahms en met een verfijnd gevoel speelde zij uit Debussy’s Estampes: Soirée dans Grenade . Tijd voor de grote Sonate voor cello en piano van Hendrik Andriessen. Componist van alle genres, organist aan de Kathedraal te Utrecht, leraar  en publicist. Een meeslepende compositie in vier delen.  Muziek met een serieuze ondertoon  door het gebruik van oude toonladders. Na de pauze speelde het duo, het eerste deel uit de Sonate van Sergej Prokofiev. Een interessante tegenhanger van Hendrik Andriessen’s Sonate. Maaike Peters heeft ondermeer les gehad van Marcio Carneiro. Deze cellist heeft jaren geleden gespeeld “In den Wouwdfluit”. De leraar van Isabelle van Dooren was voor ons een onbekende, de componist Stefan Meylaers. Hij schrijft muziek om stilaan bij weg te dromen. Isabelle en Maaike speelde fantasierijk zijn muziekstukken: Hungarian Summer voor piano en een Elegie voor piano en cello. Aan het einde van het programma speelde Maaike drie delen uit de eerste cello-solo suite van Benjamin Britten: Canto primo, Lamento en Canto secondo. Korte delen met spannende en indringende momenten. Er zat een toegift in het verschiet: de Zwaan van Saint-Saëns. Het sprookje kreeg daarmee een romantisch einde.

Een concert met zeer vele mooie momenten voor een dankbaar publiek.  Jan Walraven.